Verbo e o
silêncio
Verbo,
cale-se ao menos!
Uma folga
no relacionamento,
Senão a
morte acontece,
O 'vico'
esmorece...
O amor
enlouquece
E o
silêncio quer viver!
Verbo,
dito isso, eu confesso
Que, às
vezes, no reverso
O
silêncio é bem melhor...
Mas, não
se cale totalmente!
Do
princípio fez-se a mente
Sobre o
chão de uma semente.
Mas não
havia o cantar!
O
silêncio é Deus no particular;
Ser em
“profusão”,
Amor
sentido profundo,
Sem ouvir
uma canção!
Terezinha
27/06/12
Vorto kaj silento
Vorto, enŝlositiĝu almenaŭ!
Faru interspacon en nia rilato,
Sen tiamaniere morto okazas,
La vico velkas ...
La amo freneziĝos
Kaj la silento bezonas vivi!
Vorto,
mi diris tion kaj konfesas
Pro via
retroiriĝo:
Foje,
silento estas pli bona!
Sed, ne
ŝlositu por ĉiam!
Al la
komenco formita la menso
Sur la
planko de semo (Verbo),
sed, ne
estis kantado!
Silento
estas Dio apartado;
Diatante en
abundecego,
Sentebleca
de amo Profunda,
sen aŭdi
nenian sonon!
Terezinha 27/06/12
Poŝtita de Terezinha Moutinho je 14:59
Nenhum comentário:
Postar um comentário