sábado, 6 de setembro de 2014

VERBO E O SILÊNCIO

Verbo e o silêncio

Verbo, cale-se ao menos!
Uma folga no relacionamento,
Senão a morte acontece,
O 'vico' esmorece...
O amor enlouquece

E o silêncio quer viver!

Verbo, dito isso, eu confesso
Que, às vezes, no reverso
O silêncio é bem melhor...
Mas, não se cale totalmente!

Do princípio fez-se a mente
Sobre o chão de uma semente.
Mas não havia o cantar!

O silêncio é Deus no particular;
Ser em “profusão”,
Amor sentido profundo,
Sem ouvir uma canção!


Terezinha 27/06/12







Vorto kaj silento



Vorto, enŝlositiĝu almenaŭ!
Faru interspacon en nia rilato,
Sen tiamaniere morto okazas,
La vico velkas ...
La amo freneziĝos

Kaj la silento bezonas vivi!
 
Vorto, mi diris tion kaj konfesas
Pro via retroiriĝo:
Foje, silento estas pli bona!
Sed, ne ŝlositu por ĉiam!

Al la komenco formita la menso
Sur la planko de semo (Verbo),
sed, ne estis kantado!
Silento estas Dio apartado;
Diatante en abundecego,
Sentebleca de amo Profunda,
sen aŭdi nenian sonon!

Terezinha 27/06/12

Poŝtita de Terezinha Moutinho je 14:59 

Nenhum comentário: