ACABRUNHAMENTO DE UM VERBO

ACABRUNHAMENTO DE UM VERBO

Verbo indolente,

Não sabe escrever,

Nem o que a gente sente,

Nem o que SE quer SABER!

Fru- fru, de alma carente!

Não sei o porquê isso se fez...

Deve ser dor de dente,

Que um dia vem e não acaba mais!

Vou reclamar para um amigo,

E andar de lado a lado,

Entender porque o verbo

Se fez tão acabrunhado!

Seria problema de amor?

Ou problema de solidão?

Talvez a gente o alegre e

Escreva uma canção!

Fru- fru, florzinha solta,

Volte ao seu regaço sem dor,

Melhor que viver sozinha,

É ter um ninho de amor!

TT  22/03/13

Timideco de la verbo

Timideco de la  verbo

Pigra verbo (V.),

Ne scias skribi,

Nek kion ni sentas,

Nek kion oni volas scii!

(Fru-Fru), V. mankas en animo!

Mi ne scias kial tio okazis ...

Eblas estu dentodoloron

Ke iam venas kaj neniam finiĝas.

Mi plendos al amikino,

Kaj pasi apud ŝia,

Kompreni kial la verbon

Fariĝis tro malhelpulino!

Ĉu Amus problemo,

Aŭ soleco problemo?

Eble ni gaju ĝin kaj

Skribu kanton!

(Fru-Fru), V., malfiksa floreto,

Reiru al via sino sen doloro,

Pli bona ol viva soleco,

Kiu havas neston de amoro!

TT 03.22.13

Poŝtita de Terezinha Moutinho je 16:42